Pa Koppijn, de geschiedenis van een Jordaanse jongen die naar Nederlands-Indië ging
Wat zijn je kansen in het leven als je in 1906 het levenslicht ziet in de Amsterdamse Jordaan?
Het Boek
Met een zeer beperkte opleiding zoekt de jonge Lodewijk Koppijn zijn weg via diverse baantjes in het Amsterdam van de jaren 20 en tekent dan in 1931 bij de K.N.I.L. (Koninklijke Nederlands-Indische Leger) voor uitzending naar Nederlands-Indië.
Pa Koppijn is een overlever. Hij slaat zich zo goed mogelijk door het leven en ziet in dienst de koloniale werkelijkheid in de Indonesische Archipel. Vlak voor de oorlog is hij, inmiddels getrouwd met een Indonesische vrouw en met hun dochter op verlof in Nederland. Direct na terugkeer in de Oost breekt de Tweede Wereldoorlog uit en de wereld veranderd ingrijpend. Hij wordt krijgsgevangen door de Japanners en in een tweetal japanse kampen tewerkgesteld. Eenzelfde lot treft zijn vrouw en kinderen. Na de oorlog brandt de Indonesische vrijheidsstrijd (de Bersiap) los met de infame politionele acties. Pa Koppijn zit er middenin en maakt de meest gruwelijke dingen mee.
In 1949 gaat Pa Koppijn met z’n gezin op verlof naar Nederland, niet wetende dat hij nooit meer terug zal keren naar Indonesië, have en goed achterlatend. Gedemobiliseerd uit het K.N.I.L. en ondermeer wonend in Amsterdam, Schattenberg (vm. Westerbork), Hoogeveen en Rijswijk maakt hij zijn militaire loopbaan af tot zijn pensionering in 1959. Waarna hij voor de gemeente Rijswijk gaat werken.
Na zijn pensionering geraakt Pa Koppijn geestelijk en lichamelijk in de problemen en hij besluit zijn levensloop aan het papier toe te vertrouwen, ondersteund met rake tekeningen van een vriend. Dit is de basis voor het zeer boeiend geschreven levensverhaal 'Pa Koppijn', tegen de achtergrond van onze Nederlandse- en koloniale geschiedenis in de 20e eeuw. Een uiterst boeiend boek dat u niet mag missen!
De Auteur
De vader van Wies Koppijn, auteur van Krakepoot, heeft vanaf zijn vertrek uit de Jordaan aantekeningen bijgehouden. In de jaren zeventig, op advies van zijn dokter, maakt hij daarvan een dagboek. Vel na vel uitgetypt op de toen gebruikelijke schrijfmachine. Het manuscript komt pa boven water als zijn dochter, Wies Koppijn, bij de uitgever van haar boek Krakepoot, het bestaan van het manuscript verteld. Wie Koppijn bewerkt het manuscript en vindt tevens een klein boekje met tekeningen in kleur, gemaakt in het jappenkamp. Deze tekeningen zijn in het boek opgenomen.
